محمد مندالی  با عشق میسازه این دنیا رو 

تقویم‌های پاره روی نیمکتِ شهر، هر برگ حکایتِ یک خواب

با کفش‌های زِ هم‌گشته، ردِ قدمم رو آسفالت مونده

دستام خالی، ولی توی جیبِ امیدم نقشهٔ فردا مونده

سکوتم شد فریاد، توی تاریکی اسمم صدا زد

شکست‌ها رو شمردم، از هر کدوم یه درس بردم، پا به پا قدم زدم

(آره... این راهو من می‌سازم)

این قصهٔ من، از تاریکی تا نور

هر سقوط یه درس بود، هر قدم ساختِ زور

با ضربانِ قلبم می‌سازم آهنگِ خودم

تو رپِ فارسی می‌گم، این صدامه، این عهدِ من

دست‌هام خالی ولی نگاهِ من پر از نقشه‌ست، آدم‌ها رد می‌شن

بوقِ تاکسی، بارونِ روی شیشه، شمعِ خاموش توی خونه‌م روشن می‌شه

سرِ پیچ دیدم آدمایی که خنده‌شون مجوزِ دروغ داشت

من اما با کلماتی که از دل می‌آد، زنجیرِ سکوتو می‌شکنم، راحت

هر شکستی یه پله شد، هر فحش یه آچار تو جعبهٔ من

من از خاکِ کوچه‌ها آهنگ می‌سازم، اسمم توی صدا می‌مونه، این رسمِ من

گاهی اشک میریزم روی کاغذِ سیاه، گاهی می‌خندم تا صبحِ روشن

از شکستن تا ساختن، از خاک تا پرواز، از خسارت تا نشونِ قهرِ من

یه لحظه همه چی می‌سوخت، اما از دلِ آتش سبز شدم دوباره

خطِ پایانی نیست؛ من قلمم رو بالا بردم، ترس رو خط زدم، آه، این خانه

و حالا نفسِ آخرِ تردید رو می‌زنم؛ با همین صدا، سقفِ شهرو می‌کوبم

پشتِ هر سکوت، یه عهدِ تازه ست، با خودم بستم و جلو می‌رم، می‌سوزم و دوباره نور می‌دم

(ها! اوه! آره — بالا، بالا)

بیا با من همراه شو، چراغی شو در دست، این راه هنوز

قصهٔ من | رپ فارسی از تاریکی تا نور 2

فارسی رپ,Male Vocals